Vraag Laurent naar zijn grootste passie en zijn ogen beginnen te twinkelen.

 

Een jaar of zeven was hij toen zijn vader hem meenam naar het vliegveld in Beek voor een oefening van de Britse luchtmacht. De kleine Laurent keek zijn ogen uit en was er niet meer weg te slaan. “Daar is het begonnen, toen wist ik: ik wil piloot worden.”

 

 

De jonge Maastrichtenaar hield woord. Zijn eerste vlieguren maakte hij bij de ELZC, de Eerste Limburgse Zweefvliegclub in Schinveld. Met het beroepsbrevet eenmaal op zak, begon het echte werk. Voor luchtvaartondernemer Martin Duijvestein verzorgde Laurent reclame-, foto- en rondvluchten en bracht hij kleine groepjes passagiers en goederen naar verschillende bestemmingen in Europa. Ook werkte hij als flight instructor voor de KLM Luchtvaartschool.

 

 

Ultieme vrijheid

Zijn geheugen mag hem dan geregeld in de steek laten, het geluksgevoel pakt niemand hem af. Het gevoel van ultieme vrijheid, daarboven hoog in de lucht. Het fenomenale uitzicht over de wolken. En de volledige controle die hij had over zijn kist. “Een Piper J-3 Cub en een Cessna, dat waren de toestellen waarin ik vloog.”

 

 

Sommige herinneringen verbleken nooit. Met pretogen vertelt Laurent over zijn sleepvluchten met reclameboodschappen langs de Nederlandse kust. “De letters op het doek waren twee meter groot en maakte ik zelf. Daarvoor zat ik urenlang achter de naaimachine.”

 

Na tienduizenden vlieguren nam hij op zijn zestigste voor de laatste keer plaats in de cockpit. “Ik wilde helemaal niet stoppen, maar zo waren de pensioenregels nou eenmaal.”

 

Klaar voor de volgende vlucht

De laatste jaren is zijn gezondheid stapje voor stapje achteruitgegaan. Na het overlijden van zijn vrouw verhuisde Laurent in 2022 vanuit Maastricht naar Weert, waar ook zijn dochter woont. In zijn appartement op de psychogeriatrische afdeling van woonzorgcentrum Hornehoof houdt hij de herinnering aan vervlogen tijden levend. Laurent heeft zich omringd met schaalmodellen van oude vliegtuigen, prachtige luchtfoto’s, vliegkaarten en fotoalbums. In de kast hangt zijn pilotenuniform (met pet), alsof de volgende vlucht elk moment kan vertrekken.

 

 

Hartenwens

Zijn jongste en meest tastbare herinnering dateert van twee jaar geleden. Op aanvraag van zijn dochter Maria liet de Stichting Vrienden van Hornehoof die zomer zijn grootste wens in vervulling gaan. Zijn familie bracht hem naar Kempen Airport in Budel, waar hij als beroepsvlieger zo vaak was geweest.  Laurent mocht hier plaatsnemen in de cockpit voor een rondvlucht boven Weert. “De piloot zat naast me, maar ik mocht sturen. Het voelde fantastisch. Alsof ik terug ging in de tijd. Datzelfde gevoel van vrijheid, datzelfde prachtige uitzicht.”

 

Hoewel oud worden voor hem niet altijd meevalt, maakt Laurent er het beste van in Hornehoof. Hij krijgt zijn natje en zijn droogje, gaat trouw naar de gymles en helpt de verpleging met huishoudelijke klusjes. Maar bovenal geniet hij van de beelden aan de muur en in zijn hoofd. De herinnering aan zijn laatste vlucht.