Vroeger

Ooit woonden er 120-130 broeders in het klooster. Het was destijds een opleidingshuis voor broeders die priester wilden worden. Toen er nog maar 40 broeders waren, werd er contact gezocht met Land van Horne. Het klooster, een rijksmonument, werd in 1999 ingrijpend verbouwd tot een zorgcentrum. Met de komst van 20 zusters werd er sindsdien huisvesting en ouderenzorg geboden.

Vandaag de dag
Tot voor kort woonde de laatste broeder, Huub Latte, in zorgcentrum Hieronymus. Na zijn overlijden blijft broeder Gerard Heesterbeek over als de laatste franciscaan in Weert. “De Franciscanen zijn in Weert, maar ook in Hieronymus, een vertrouwd gegeven. Een stukje houvast, herkenning en een band met het verleden, ” aldus broeder Heesterbeek.

Er wordt geprobeerd om nog iets van de religieuze sfeer bij Hieronymus te bewaren. Zo verzorgt broeder Gerard elke morgen een viering in de kapel. En wordt er stilgestaan bij kerkelijke feesten zoals Goede Vrijdag, Pasen en Kerstmis. Broeder Gerard is voor de bewoners behulpzaam. Voor de een haalt hij de rollator, een ander helpt hij bij het eten en weer een ander rijdt hij met de rolstoel naar de kamer. Ook is hij altijd in voor een bezoekje bij een verjaardag of een gesprek.

Als hij wegvalt betekent dat het einde van een lange franciscaanse traditie in Weert. Om dit te voorkomen is hij samen met enkele vrienden een aantal bijeenkomsten aan het voorbereiden. Op 3 oktober, rond de sterfdag van Franciscus van Assisi, is er een bijeenkomst waarin de lange geschiedenis van de franciscanen in Weert wordt uitgelegd. Op 8 oktober is er een bijeenkomst, waarin wordt besproken of en hoe het franciscaanse erfgoed in Weert doorgang kan vinden.

De franciscanen waren altijd nauw betrokken bij de mensen van Weert. De ‘bruine paters’ werkten en assisteerden in parochies, gaven les op scholen, hadden een drukke spreekkamer en een goed bezochte Paterskerk. Maar ze waren ook actief op cultureel gebied. Zo stonden ze aan de wieg van wat nu Museum W is, richtten ze het koor Vivace op en werkten ze aan de totstandkoming van de Aldenborgh. “Ze hebben veel gedaan in Weert en dat mag niet verloren gaan”, aldus broeder Gerard.

Thuis in Hieronymus

Broeder Gerard voelt zich thuis bij de mensen die in Hieronymus wonen. "Ze hebben allemaal hun eigen uitdagingen en zijn afhankelijk van ondersteuning, maar ik zie bij hen optimisme, tevredenheid en dankbaarheid voor de zorg die ze krijgen. Ik zie hen als mijn leermeesters. Ik hoop dat ik, als ik zelf in een afhankelijke positie kom te verkeren, eenzelfde houding van dankbaarheid, vreugde en optimisme kan laten zien. Ondanks alle moeilijkheden en problemen”, zegt broeder Gerard. Hij wil blijven geloven, vertrouwen en dankbaar zijn voor al het mooie en goede dat er ondanks alles is. Hij heeft ook bewondering voor de mensen die bij Hieronymus werken. Hun geduld, opgewektheid en hartelijkheid, terwijl het niet altijd makkelijk is, moet benoemd worden vindt hij.